Fiona przyszła na świat pewnego dnia w 2005 roku po dopuszczeniu Oskara do suki znajomego też Fiony.
Nasze psy były kilka dni razem, potem znajomy zabrał swoją Fionę. Po paru miesiącach dostaliśmy wiadomość że będą małe pieski. Dostaliśmy sukę do domu. Nazwaliśmy ją Fiona, jak jej mama. Oskar z początku nie chciał jej zaakceptować. Potem powoli oswoił się z myślą. Razem z Oskarem tworzyli zgrany duet. Aż było miło było potrzeć jak bawią się razem, czy grają w piłkę ze mną czy z moimi rodzicami.
Przy czym Fiona jest bardzo hałaśliwa i Oskar nauczył się przy niej szczekać. Fiona ma zwyczaj, że śpi z rodzicami w łóżku. Fiona jednakże nie daje łapy, jednakże na słowo "kota" gania koty podwórkowe, nie robiąc im jednak krzywdy, są to psy pasterskie i najlepiej się czują, gdy mają całą rodzinkę w komplecie. Fiona jest bardzo orzyjaźnie nastawiona do ludzi, za co ktoś jej złamał nos i ma taki zaróżowiony nos.
Fiona po śmierci jest bardzo samotna, czasami go szuka. teraz nie ma z kim się bawić, więc zostaliśmy tylko my.
Fiona je kanapki z szynką, jednakże tak jak z innymi psami ma na to swój czas i porę.
To na tyle. Mam nadzieję, ze moje blogi zainteresują.
Pozdrawiam!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz